ਤਰਸ
ਪਿਆਰ ਜੇ ਨਿਭਾਨਾ ਨਈ ਸੀ ਜਾਲਿਮਾ
ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਕੋਲ ਕਾਨੂੰ ਸੀ ਬੁਲਾਇਆ
ਦੇਖ ਮੋਤ ਨੂੰ ਜਵਾਨੀ ਤੇ ਤਰਸ ਆ ਗਿਆ
ਤੂੰ ਮਰਨ ਜੋਗਾ ਛਡ ਗਿਆ ਤੇਨੂੰ ਤਰਸ ਨਾ ਆਇਆ
*************
ਸਜਨਾ
ਸਜਨਾ ਵੇ ਗਮ ਤੇਰੇ ਵਿਚ ਮੈ ਘੂਲ-ਘੂਲ ਮਰਦਾ ਜਾਵਾ
ਖਾਕ ਹੋਏ ਖ੍ਵਾਬਾ ਦੇ ਅੰਦਰ ਜਿੰਦਗੀ ਪਿਆ ਰੁਲਾਵਾ
ਤੂੰ ਤਾ ਕਹਿ ਗਿਆ ਸੀ ਮੈਨੂੰ ,ਮੈ ਮੁੜ ਨਹੀ ਆਨਾ
ਫੇਰ ਕਿਉ ਬਨੇਰੇ ਬੇਠਾ ਕਾਅ ਮੈ ਮੁੜ -ਮੁੜ ਉਡਾਵਾ
************
ਕਹਿਰ
ਕਹਿਰ ਬਣਕੇ ਰਹਿ ਗਈ ਏ
ਵਸਲ ਦੀ ਚਾਹ ਮੇਰੀ
ਰੋਕਣ ਮੈਨੂੰ ਨਿਰਮੋਹੀ ਸਾਰੇ
ਕਲਮ ਤਕ ਰਹਿ ਗਈ ਵਾਹ ਮੇਰੀ
ਰਾਜੀਵ ਅਰਪਨ
No comments:
Post a Comment