ਮਚਲ ਕੇ
ਉਹ ਜਿੰਦਗੀ ਜੀਵੇ, ਅਸੀਂ ਜਿੰਦਗੀ ਤੋ ਦੂਰ
ਦੋਜਖ ਦੀ ਰਾਹ ਤੇ ਚੱਲ ਕੇ ਵੇਖਦੇ ਹਾ
ਇਕ ਦਰਦ ਸੀਨੇ ਦੂਜੇ ਗੁਰਬਤ ਦੇ ਮਾਰੇ
ਫੇਰ ਵੀ ਉਸ ਦੀ ਰਾਹ ਮਚਲ ਕੇ ਵੇਖਦੇ ਹੈ
ਰਾਜੀਵ ਅਰਪਨ
****************
ਕੱਤਲ
ਅੱਜ ਫੇਰ ਮੇਰੇ ਅਹਿਸਾਸਾ ਦਾ ਕੱਤਲ ਹੋਇਆ
ਉਮੀਦ ਸੀ ਉਸ ਦੇ ਆਨ ਦੀ ਪਰ ਕੱਲਿਆ ਬਹਿ ਕੇ ਰੋਇਆ
ਉਸ ਨੂੰ ਪਾਨ ਦੀ ਉਮੀਦ ਚ ਮੈ ਸਭ ਕੁਛ੍ਹ ਗੁਵਾ ਬੇਠਾ
ਪਰ ਦਿਲ ਝੱਲਾ ਆਖੇ ਅਜੇ ਤੂੰ ਕੁਝ ਨਹੀ ਖੋਇਆ
ਰਾਜੀਵ ਅਰਪਨ
ਮੇਰੀ ਕਿਤਾਬ ਗਮਾ ਦਾ ਵਣਜਾਰਾ ਵਿਚੋ
ਰਾਜੀਵ ਅਰਪਨ
No comments:
Post a Comment