ਨੋਕਰੀ
ਉਸ ਦੇ ਨਾ ਮਿਲਣ ਤੇ ਦਿਲ ਕਲ੍ਪਾਂਦਾ ਰਿਆ
ਮੈ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਤੇ ਸਦਾ ਹੀ ਪਛਤਾਂਦਾ ਰਿਆ
ਠਰ ਗਈ ਹਾਏ ਮੇਰੀ ਮਦਹੋਸ਼ ਜਵਾਨੀ
ਬਣੀ ਨਾ ਮੈਥੋ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੀ ਕਹਾਨੀ
ਫੇਰ ਹਾਨੀ ਆਪਣੇ -ਆਪਣੇ ਰੋਜਗਾਰ ਲਗੇ
ਕੋਈ ਦਫਤਰਾ ਵਿਚ ਕੋਈ ਕਾਰੋਬਾਰ ਲਗੇ
ਮੇਰੀ ਨਾ ਨੋਕਰੀ ਲਗੀ ਨਾ ਹੀ ਕੀਤਾ ਕਾਰੋਬਾਰ
ਕਿਓ ਕਿ ਮੇਰਾ ਬਾਪ ਨਹੀ ਸੀ ਸਰਮਾਏਦਾਰ
ਮਹਬੂਬ ਵਾਂਗ ਦਿਮਾਗੀ ਨੋਕਰੀ ਨੇ ਛਾਏ ਰਹਿਣਾ
ਅਸੀਂ ਸਾਹ ਕੜੀਸੇ ਚੁਪ -ਚਪੀਤੇ ਹੀ ਬਹਿਣਾ
ਜਿਸ ਨੇ ਵੀ ਮਿਲਣਾ ਕਰਨਾ ਮੈਨੂੰ ਇਕੋ ਸਵਾਲ
ਮੇਥੋ ਪਹਿਲਾ ਮੇਰੇ ਕਮ ਦਾ ਕਿਹੈ ਦਸ ਹਾਲ
ਸਾਡੀ ਉਸ ਸਦਾ ਦੁਖਦੀ ਨਬ੍ਜ ਟੋਹਨੀ
ਕਿ ਕਮ ਕਰਦੇ ਤੇਨੂੰ ਨਾਰ ਲਿਆ ਦਈਏ ਸੋਹਨੀ
ਮੈ ਹੀਨਾ ਤੇ ਸਦਾ ਗੁਮਸੁਮ ਹੀ ਅਰਪਨ ਰਹਿਣਾ
ਪਰ ਦਿਲ ਦਾ ਭੇਦ ਮੈ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਾ ਕਹਿਣਾ
ਮੈ ਸਮਦਾਰ ਸੀ ਤੇ ਸੀ ਵੀ ਇਨਸਾਨ ਸਿਆਣਾ
ਪਰ ਨਸੀਬਾ ਕਿੱਤਾ ਅਰਪਨ ਨੂੰ ਹੋਸ਼ ਤੋ ਬੇਗਾਨਾ
ਰਾਜੀਵ ਅਰਪਨ
No comments:
Post a Comment