ਕਰਮ ਕਰਨ ਤੋ ਪਹਿਲਾ ਫ਼ਲ ਦੀ ਈਛਾ ਕਰਦੇ ਰਹੇ ,
ਸਚ ਅਸੀਂ ਤਾ ਜਿੰਦਗੀ ਵਿਚ ਆਹਾ ਹੀ ਭਰਦੇ ਰਹੇ !
ਤੇਰੇ ਤੋ ਸਖਣਾ ਕੋਈ ਕਰਮ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਮੇਰੀ ਸੋਚ ਸੀ ,
ਤੂੰ ਆਵੇ ,ਫੇਰ ਕਰਾਂਗੇ ,ਬੱਸ ਤੇਰੀ ਉਡੀਕ ਕਰਦੇ ਰਹੇ !
ਦਿਲ ਮੇਰਾ ਤੋੜਕੇ ,ਮੈਨੂੰ ਬਾਵਲਾ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ,
ਤਾ ਹੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦੀ ਹਰ ਬਾਜੀ ,ਹੱਸ -ਹੱਸ ਕੇ ਹਰਦੇ ਰਹੇ !
ਤੂੰ ਤੇ ਤੇਰੀ ਯਾਦ ਸੀ ,ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੀ ਧੜਕਨ ,
ਤੂੰ ਨਾ ਆਈ ਯਾਦ ਨਾ ਆਈ ,ਹਰ ਧੜਕਨ ਤੇ ਮਰਦੇ ਰਹੇ !
ਤੇਰੇ ਸਿਤਮ ਦਾ ,ਦਿਲ ਤੇ ਐਵੇ ਦਾ ਜਖਮ ਹੋ ਗਿਆ ,
ਕਿ ਹਰ ਫਿਜਾ ਤੋ ਹਰ ਘਟਾ ਤੋ ਹਰ ਬਸ਼ਰ ਤੋ ਡਰਦੇ ਰਹੇ !
ਮੇਰੀ ਤਬਾਹੀ ਹੈ ,ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੇ ਜਖਮਾ ਦਾ ਸਿੱਟਾ ,
ਜਿਹੜੇ ਤੇਰੇ ਪਿਆਰ ਵਿਚ ਚੁਪ -ਚਾਪ ਸੀ ਜਰਦੇ ਰਹੇ !
ਰਾਜੀਵ ਅਰਪਨ ਫ਼ਿਰੋਜ਼ ਪੁਰ ਸਿਟੀ ਪੰਜਾਬ ਇੰਡੀਆ
