ਬੁੱਕ ਕੂ ਤਾਰੇ
ਬੁੱਕ ਕੂ ਤਾਰੇ ਉਸਦੀ ਬੁੱਕਲ ਚ ਸਨ ,
ਉਹਨੇ ਮੇਰੇ ਸਿਰ ਤੋ ਉਤੇ ਕੇਰ ਦਿੱਤੇ !
ਫੇਰ ਬਹਿ ਕੇ ਚਾਨਣੀਆ ਚ ਨਹਾਤੀ ,
ਨੇਣ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਨੂੰ ਫੇਰ ਦਿੱਤੇ !
ਉਹਨੇ ਕਸਮੇ ਵਾਦੇ ਸਾਰੇ ਲੈ ਲਿੱਤੇ ,
ਮੁੱਡ ਕੇ ਨਾ ਕਦੇ ਕਿਸੇ ਸਵੇਰ ਦਿੱਤੇ !
ਸ਼ੀਤ ਪਵਨ ਦਾ ਝੋੰਕਾ ਅਰਸ਼ੀ ਉਸਨੂੰ ਲੈ ਗਿਆ ,
ਸਾਡੇ ਦਿਲ ਦੀ ਝੋਲੀ ਹਨੇਰੇ ਘੁਪ ਘਣੇਰ ਦਿੱਤੇ !
ਅਦਾਵਾ ਭਰੇ ਮੁਸ੍ਕੁਰਾਂਦੇ ਨਖਰੇ ਨਾਲ ਅਰਪਨ ,
ਚਾਅ ਸਾਡੇ ਰੁੱਕ -ਰੁੱਕ ਕੇ ਕੁਛ੍ਹ ਕੁਛ੍ਹ ਦੇਰ ਦਿੱਤੇ !
ਰਾਜੀਵ ਅਰਪਨ ਫ਼ਿਰੋਜਪੁਰ
